Voor de tweede keer chemo
Vier weken geleden te horen gekregen dat ik, voor de tweede keer door de chemo, mijn haar zou gaan verliezen in zes jaar tijd. Pffff…..paniek sloeg toe, kreeg opnieuw het gevoel mijn identiteit kwijt te raken. Je krijgt dan van iedereen te horen dat je altijd dezelfde persoon zal blijven, maar mijn gedachtes waren, tja……jíj kan makkelijk kletsen met je kop vol met haar. Zes jaar geleden ook een pruik aangeschaft, maar achteraf was ik daarover niet tevreden, te overhaast gekocht en ook gewoon níet goed geholpen. Deze keer een andere pruikenzaak uitgekozen en met lood in mijn schoenen naar Mienis gegaan. Ik werd allereerst in een heel verrassend pand ontvangen en door een vriendelijke dame, Anita genaamd, erg op mijn gemak gesteld. Ik had zelf al een beetje op internet gekeken, wat mijn wensen waren en Anita gaf eerlijk aan dat ze aan het brainstormen was, om aan mijn wensen te kunnen voldoen, aangezien mijn haar van voren stijl was en ik achter krullen had. Ze zei me dat zij allerlei pruiken zou gaan bestellen en ik zou dan na een week terugkomen op deze te gaan passen en uiteindelijk een keuze te gaan maken.
Een week later was het zover, ik kwam binnen en er stonden een aantal koppen met pruiken klaar op de tafel en er stonden heel veel doosjes met pruiken in de kamer. Mijn oog viel direct al op éen pruik en deze pruik, is het uiteindelijk ná veel passen, ook geworden Door de keus van het aantal pruiken en de manier waarop ik door Anita geholpen ben, heb ik een hele nieuwe ervaring met het uitzoeken van een pruik gekregen. Ik voelde me gehoord en begrepen en ik merkte dat ze zo haar best deed om het mij, ondanks dat het een emotionele stap was, het naar me zin te maken.
Tien dagen later begon mijn haar uit te vallen en ik ben naar Anita gegaan, om mijn pruik op te halen en mijn haar vast kort te laten scheren, omdat t ging jeuken op mijn hoofd. Ze zette een spiegel klaar op de tafel voor mij en toen kwamen de tranen. Ik vroeg haar of de spiegel weg mocht, omdat ik niet wilde zien hoe het er af ging. Anita begreep het direct, haalde de spiegel weg en begon lekker te kletsen over koetjes en kalfjes. Mijn haren waren er af en mijn pruik kon er op. Met klemmetjes heb ik mijn “nieuwe” haar gewoon opgestoken op de manier waarop ik eigenlijk altijd mijn eigen haar opstak. Ik keek in de spiegel en voelde een geluksmomentje, ik zag mezelf en voelde mezelf ook zo. De afgelopen 2 weken familie, vrienden, collega’s, behandelaars uit het ziekenhuis gesproken en van iedereen te horen gekregen dat ik er echt als mezelf uit zie en dat niemand kan zien dat t een pruik is. Ik ben zó blij met mijn pruik en met de manier waarop Anita mij behandelt heeft, dankzij haar voel ik mij zo goed en heb ik dit op een hele nieuwe en positieve manier mogen ervaren. Lieve Anita, dankjewel ik vind je super 👍🏻 Liefs Sharon ❤️
