Familie en Vrienden

Als ik het aan vrienden en familie vroeg dan zeiden ze me dat het allemaal reuze meeviel, dat ze niet dachten: nou Maud, wat heb jij weinig haar! Mijn uitstraling telde, het complete plaatje, mijn kleding en hoe ik lachte…

Tóch ben ik uiteindelijk op zoek gegaan naar de mogelijkheden toen de dochter van een vriendin die net de kappersopleiding had afgerond opperde: waarom ga je niet eens bij je vroegere haarwerker kijken of er mogelijkheden zijn, extensions o.i.d.? Zo gezegd, zo gedaan: ik kwam in het kamertje waar ooit mijn haar werd afgeschoren na mijn eerste chemokuur…pijnlijk!

Subtiel

Ik vertelde dat ik op zoek was naar iets heel kleins, iets subtiels, iets waarmee ik iets meer haar zou hebben maar niet opeens een hele volle bos. Daar werd mij verteld dat ik een haarwerk ter grootte van een halve pruik nodig had omdat mijn inhammen te groot waren en mijn kruin op mijn achterhoofd verder terug liep.

Ook mijn haarkleur, asblond, was ingewikkeld om iets passends te vinden. Ik was zwaar teleurgesteld omdat het me zó deed denken aan de pruik en ik wilde helemaal niet meer met die zwarte periode in mijn leven geconfronteerd worden.

Om een lang verhaal enigszins kort te maken ben ik via een andere haarwerkspecialist die me hetzelfde vertelde, vervolgens door een haarwerker die op televisie was geweest, geattendeerd op Mienis & Co in Delft. 

Bij Mienis & Co

Anita heette me hartelijk welkom en hielp me direct uit de droom: ik kon volgens haar helemaal niet zo’n groot haarwerk krijgen omdat ik dan binnen de kortste keren kale plekken op mijn hoofd zou krijgen omdat er te weinig haar zat om het haarwerk op vast te zetten!

Ze zette een heel klein haarwerkje op mijn hoofd en vroeg: hoe voelt dit?: goed. Is dit zwaar?: nee. Is dit warm?: nee! Kortom, precies wat ik zocht! Twee weken later ben ik komen passen en heb diverse kleuren en maten haarwerken op gehad en we waren er snel uit.

Een koele blonde kleur en een haarstukje ter grootte van een inlegkruisje :-). Anita heeft me alles uitgelegd en ik kan haar altijd bellen of appen bij onduidelijkheden. Ik heb hem nu nog geen week en het opzetten vergt nog enig inzicht maar de aanhouder wint.

Moment van de waarheid

Het moment van de straat opgaan was net zo moeilijk als destijds met mijn korte haar. Zouden ze het zien en hoe zijn de reacties? Deze zijn verbluffend: van wat zit je haar mooi tot wat een mooie lok heb je en je bent weer de oude Maud. Volgens mijn moeder is het prachtig en ben ik een dubbeltje meer waard. Ik ben gaan fietsen in de harde wind,om uit te testen, het bleef gewoon zitten!

Ik was geruime tijd aan het daten maar was bang dat als ik een haarwerkje zou hebben een man af zou haken. Mijn lichaam was namelijk ook al niet meer wat het was. Wat zou hij wel niet denken? Dat ik uit “hulpstukken” bestond? Ik ben gestopt met daten en ben met mijn persoonlijke ontwikkeling aan de slag gegaan.

Wie ben ik nu na mijn ziekte? Wat wil ik nog voor de tijd die me rest? Gun ik mezelf het allerbeste? Wie ben ik zonder partner? Ben ik iemand om van te houden? Mét of zonder hulpstukken?

Toen pas durfde ik het aan om door te zetten en het niet bij de eerste twee haarwerkzaken te houden.

Je haar is bepalend

Volgens een lieve vriendin loop ik binnen het jaar vanzelf mijn toekomstige liefde tegen het lijf want ik trek het nu aan. Ik STRAAL namelijk weer!  Wat is je haar bepalend voor je vrouwelijkheid, je identiteit, je uitstraling.

Dankjewel Anita, voor je goede op maat gesneden advies en geduld. Ik ben namelijk veeleisend en wilde absoluut niet dat iemand kon zien dat ik een haarwerkje droeg: de missie is GESLAAGD dankzij Mienis & Co.

Ik wil graag een lans breken voor alle vrouwen in Nederland met weinig/dun haar, al dan niet na medische behandelingen. Blijf er niet mee lopen, het is niet nodig, je bent het waard om gezien te worden.  

Dat heeft niets met ijdeltuiterij te maken: leef je droom,  you go girl! XXX