Hoe was dat toen je haar uitviel?

Ilse: Ze vertelden me dat als ik mijn haar in een knot zou dragen dat het langer blijft zitten. Helaas ging het toch na een tijdje heel erg klitten en werd het één grote dreadlock. Ik was in die tijd ook naar de strandopening geweest en toen ik ‘s-avonds thuis kwam was ik er helemaal klaar mee. Het moest eraf. De volgende dag heb ik het in de salon laten afscheren. Gelukkig was mijn pruik die dag klaar en was mijn moeder erbij.

Ondertussen ging je wel gewoon naar school. Hoe was dat voor jou?

Ilse: Ik heb een hechte vriendinnen groep die veel me mij mee hebben gemaakt. De rest van de klas heb ik het één keer verteld, maar zij durven mij niet echt aan te kijken of ernaar te vragen. Met mijn pruik op voel ik me gewoon normaal en dan merkt niemand iets aan mij. Op een dag kwam er een meisje naar me toe en zei: “Wat leuk! Je hebt je haar geknipt en geverfd.” Zij wist op dat moment niet dat ik ziek was en een pruik droeg. Nadat ik het uitlegde verontschuldigde ze zich, maar ik vond het wel een mooi compliment dat ze het niet doorhad.

Zou je andere meiden van jouw leeftijd Mienis aanbevelen?

Ilse: Ja, absoluut. Ze zijn heel enthousiast, maar ook realistisch. Nannette zei meteen: “Het is niet zoals je eigen haar.” Sommige mensen zeggen dat wel, maar dat is niet waar. Nannette heeft zelf ook een pruik gedragen dus weet ook precies hoe het is en hoe ik mij voelde toen mijn haar eraf werd geschoren.